On 2019-03-16, Mateusz Viste <mateusz@nie.pamietam> wrote:
> On Sat, 16 Mar 2019 14:55:21 +0100, B.G wrote:
>> Patrząc bardziej mroczno-przyszłościowo warto pamiętać, że jakiś
>> intensywny impuls elektromagnetyczny elektronikę może uceglić - ale dane
>> zapisane na CDR i podobnych nośnikach - nie.
>
> Ostatnio interesowałem się tym właśnie tematem, opisałem pokrótce moje
> przemyślenia poniżej.
> https://bit.ly/2ufh3n7
>
> Krótko mówiąc: papier.
> http://ronja.twibright.com/optar/
Istnieje spore ryzyko, że uzyjesz tuszu, który nie przetrwa jednak tych
kilkudziesięciu lat, a ryzyko zawsze zwiększa się z gęstością
upakowania. Albo tonera, który wyblaknie albo sklei kartki po 5ciu
latach przechowywania w formie stosu. Znalezienie dla czegos takiego
dobrego kompromisu może być MZ trudne.
To może nie wyważać otwartych drzwi i po prostu ulepszyć taśmy/karty
perforowane? Moznaby tez uzyć innego materiału, nie tak łatwo
(bio)degradowalnego jak papier, o lepszej strukturze (gładki) i zrobić
gęściej te dziurki? W porównaniu z dowolną formą wydruku można toto w
dodatku odczytać czysto mechanicznie.
Rozumiem, ze idea tego projektu polega też na uzyciu domowych sprzetów
bez ich modyfikacji, ale przy de facto braku kontroli materiałów,
których się używa, nie jestem pewien czy to ma sens.
--
Marcin
|