On 2013-05-20, Jaskiniowiec <jaskiniowiec@jura> wrote:
> Też się nad tym zastanawiałem ;-) Ba! Brałem nawet pod uwagę konsolę, ale
> uparli się na mocnego kompa, więc musi być komp, bo "koledzy w szkole"
> mają, toteż ma to być sprzęt taki, by "młody" nie miał problemu z
> odpaleniem jakiejś gry, gdy przyniesie ją od kumpla :-)
Powiem to zupełnie szczerze jako 26-latek, który sporo w życiu grał
i czasem jeszcze coś odpali w weekend. Zapisz chłopaka na judo, tenis
albo taniec towarzyski. Basen i rower to właściwie konieczności
(to są takie umiejętności, których brak potrafi się zemścić na jakimś
etapie życia; poza tym zdrowie). Dziś może tego nie docenić, ale za
naście lat będzie wysportowanym studentem, którego gorące 19stki będą
zapraszały na swoje studniówki, a nie przygarbionym nerdem, który nie
będzie mógł sobie skombinować partnerki do poloneza na własnej :).
A jak po drodze zainteresujesz go matmą lub fizyką, to może wyrośnie
na człowieka idealnego jak Feynman (kto zna tę postać, choćby tylko
z autobiografii, ten wie o co chodzi).
Tyle ogólnych kwestii. Wracając do gier:
Dziś dzieci rosną z internetem. Jeśli grają, to częściej niż moje
pokolenie sięgają po jakieś multiplayery (WoW, League of Legends,
startujące Neverwinter Online). Takie gry całkiem nieźle chodzą
na kilkuletnich Intel GMA, na GPU wbudowanym w Ivy Bridge będą
śmigały. No ale jeśli Twój syn lub tradycyjne gry (i przynosi ze
szkoły! Na płytach?!), to chyba jest mocno oldschool-owy. :D
Moja rada. Jeśli chcesz, żeby Twój syn grał (bez grania też da się
żyć; zaryzykowałbym stwierdzenie, że nawet lepiej), to kup mu coś
taniego i prostego na początek. Coś, co pociągnie aktualne gry na
niskich detalach i szybko się zamortyzuje. Jak się wciągnie, to
wymienisz. Jak się nie wciągnie, to problem z głowy. Dzieciaka
masz w takim wieku, że hobby może mu się zmieniać co tydzień
(i bardzo dobrze, bo powinien przetestować jak najwięcej wariantów).
pozdrawiam,
Kosu
|