W dniu 03.12.2016 o 00:49, HF5BS pisze:
No, wiadomo. Ale sam system jako taki, nie zdefragmentuje się, a o tym
traktują niektórzy użytkownicy Pingwina, po ich wypowiedziach można
sądzić, że Linux, położony na 386 z 16 MB (miałem nawet 20, choć z DOS,
a potem Win), czytaj - dowolnie słaby, zdoła bez przycinki kompilować
najnowsze jądro, drukować obrazek hi-res, kodować multimedia, odtwarzać
MP3 (z czym 386 jeszcze miały kłopot), a do tego, płynne, szybkie i
zwinne korzystanie z pulpitu, wysyłka poczty, przeglądanie WWW, itd, bo
Linux jest taki super-hiper-duper (tylko czemu jakoś stale znajdowane -
choć ku sprawiedliwości, także od razu łatane chyba - są kolejne
dziury?). Ja chyba wiem, w czym rzecz, ale nie chcę teraz zahaczać o
advocacy.
Wiadomo, wielu ludzi wypisuje mnóstwo głupot.
Ale np. takie przekroczenie bariery 260 znaków w ścieżce to chyba
dopiero w W10 się pojawiło, dopiero w aktualizacji z 2016 roku, a i tak
domyślnie jest wyłączone :)
Wg opisu ma działać tylko "z aplikacjami które to obsługują" :)
A dowolnie mocny komputer z WIN będzie się ciął na kalkulatorze :P
Są mechanizmy, co i Win pozwalają minimalizować fragmentowanie się,
nawet gdzieś w rejestrze ustawia się, jaki ma być minimalny obszar, jaki
musi być wolny ciągły, by system na nim zapisał plik. To chyba już nawet
za W95 było... Inna sprawa, jak sprawnie działają, poza tym przecież,
niektóre defragmentery mogą siedzieć w tle i układać pliki, gdy komputer
ma trochę wolnego czasu. Jak miałem dużo wolnego, to fragmentacja prawie
nie występowała.
W10 domyślnie ma ustawioną defragmentację w harmonogramie, co tydzień.
O... czyli mam rację naciskając, że system powinien mieć samodzielnie
swój dysk, tylko dla siebie, aby nic go nie tłamsiło, a wszelkie dane na
kolejnych napędach. Oczywiście, o ile to możliwe.
Nie zaszkodzi też mieć system na SSD.
--
Olek
|