Celerony mają fatalny system pamięci cache. W ramach kastrowania Intel
wyciął nie tylko pojemność, ale także liczbę obszarów które moga być
równocześnie cachowane. Najgorsze są Celerony ze rdzeniem Northwood, bo mają
tylko 2 dzielną (2 way set associative) pamięć podręczną. To nie wystarcza
żadnemu oprogramowaniu, bo obszary, które powinny być cachowane są
przynajmniej 3 - stos, sterta i kod programu. Celeron D jest już lepszy bo
ma cache 4 dzielny.
Dla porównania:
Pentium 08 way set
associative L2
K8 (Athlon 64, Opteron, Sempron) 16-way set associative L2 (per core)
Itanium2 24 way set
associative L3 cache (6 MB)
Do testowania czasów dostępu do pamięci Sandra się nie nadaje, służy to tego
m.in. Everest Home edition, oraz RightMark Memory Analyzer - który analizuje
także cache.
http://www.digit-life.com/articles2/rmma-general/rmma-general-3.html
W Evereście wyniki opóźnień pamięci są następujące:
Najlepszy K8 ~45 ns
Najlepszy P4 ~75 ns (z chipsetem Nvidii :-)
Typowy K8 ~60 ns
Typowy P4 i PM ~116 ns
Najgorszy K8 ~ 90 ns
Najgorszy P4 ~170 ns
Czasy opóźnień pamięci są ważne w algorytmach które często skaczą po
wskaźnikach lub referencjach, tzn.operujacych na strukturach typu grafy,
drzewa itp.. Nie mają znaczenia w algorytmach strumieniowych np.
kodowaniu/dekodowaniu.
Received on Thu Feb 2 14:00:15 2006
To archiwum zostało wygenerowane przez hypermail 2.1.8 : Thu 02 Feb 2006 - 14:51:01 MET