" (c)RaSz" napisał:
: > 320 GB na system? To jakaś dziwaczna moda.
: > Na system powinno się dawać mały dysk.
:
: Dlaczego i jakiej wielkości? Tylko bez legend o łatwości robienia i
: odtwarzania obrazu, proszę.
:
No właśnie zdaje się że o ten "obraz" chodzi. Mam znajomego, który jest
jakimś-tam fachowcem (ale w dużej mierze samoukiem) który w kompach z
jednym
dyskiem zakłada rutynowo niewielką partycję specjalnie na system. Mówi, że
dzięki temu łatwiejsze staje się ewentualne odrestaurowanie Win-dy... No
cóż, ja
tam jestem w tej mierze zwyczajnym laj-konikiem ;)
Jak i 99 % użytkowników komputerów. Ja od kilkudziesięciu lat dłubię w
pecetach i 2 (słownie: dwa) razy miałem okazję odtworzenia systemu z
obrazu - notabene zrobionego kilka minut wcześniej w przewidywaniu takiej
potrzeby (taśmowych instalacji korporacyjnych z obrazu nie liczę). A teraz:
jaki promil użytkowników komputerów robi taki obraz i w dodatku wie, jak go
odtworzyć? Jaki ułamek z tego promila robi go na tyle często, aby ów obraz
był w miarę aktualny? Ten dogmat o małej partycji systemowej miał może swój
sens w czasach Windows 9x, gdy instalacja była czasochłonna a czasem
wymagała rzeźbienia, a także można było z grubsza oszacować ilość
potrzebnego na system miejsca, ale już od czasów XP zaczęło mijać się to z
celem. Komputery zaczęły być na tyle szybkie, że instalację dało się zrobić
nie dopiwszy kawy (pomijam spieprzony mechanizm aktualizacji), dyski na tyle
pojemne, że ścibolenie każdego megabajta przestało się opłacać, do tego
doszły mechanizmy przywracania systemu i instalacji naprawczej, nie mówiąc
już o tym, że XP był wyjątkowo idiotoodporny w porównaniu z wcześniejszymi
wersjami. Ja dzisiaj tego dogmatu o potrzebie kiszenia się na sztucznie
okrojonej partycji po prostu nie kupuję, przynajmniej w odniesieniu do
Windows od XP w górę. Ale to już zrobiło się NTG.
JoteR
|