Autor: BBG (b_b_g_at_priv2.onet.pl)
Data: Tue 21 Sep 1999 - 13:02:07 MET DST
>Np. to co mi sie zdarzalo i co zawyrokowalo za tym, zeby jednak robic
>jedna partycje na caly dysk (akurat 6.5GB). A mianowicie: przeznaczasz
>sobie powiedzmy 3GB na gry i nagle sie okazuje, ze to malo, wiec trzeba
>wrzucic kolejna gierke na partycje przeznaczona na programy. Wiec po co
>to dzielenie, jezeli i tak przeznaczenie nie jest mozliwe do utrzymania
>na dluzsza mete????
Hmmmm... Nie wiem jak Tobie, ale mi jakos nie sprawia problemow zmiana
jednej literki sciezki podczas instalacji. ;)
Zakladajac partycje na dysku bynajmniej nie przyjmuje, ze uda mi sie
prawidlowo przewidziec przyszle zapotrzebowanie na miejsce. W koncu
predzej, czy pozniej, ktoras partycja sie wypelni. To, ze nagle bede
musial np. zaburzyc porzadek na dysku i umiescic gre na partycji z
aplikacjami, wcale mi nie przeszkadza (mimo, ze raczej naleze do osob,
ktore lubia porzadek na twardzielu). Po prostu: pewnych rzeczy nie da
sie przewidzec i trzeba sie z tym _pogodzic_. Potrzeba umieszczenia
jakiejs aplikacji na partycji, ktora w zamierzeniach miala sluzyc dla
innych programow, nie jest - wg mnie - skutecznym argumentem przeciw
podzialowi na partycje.
Notomiast wymienione wczesniej argumenty ZA podzialem na partycje do
mnie bardziej przemawiaja. Tym bardziej, ze sa poparte - jakby nie
patrzec - blisko dzisiecioletnia praktyka.
BBG
To archiwum zostało wygenerowane przez hypermail 2.1.7 : Tue 18 May 2004 - 19:02:05 MET DST