Re: losy kolekcji

> Przyjmowanie okazów bez selekcji prowadzi do powaxnych problemów -
> vide Muzeum Ziemi w Warszawie. Przyjmuja wszystkie smieci, maja
> zawalone magazyny, a w tym wszystkim prawie nic wartego uwagi. Zbiór
> jest tak duży, że trudny do ogarniecia ale niewiele wart - poszli w
> ilośc a nie jakość.

Problem w tym, ze podstawowym kryterium jakosci nie sa dla Tomka
obiektywne parametry fizyczne okazu lecz cena okazu.
Cena okazu jest wg Tomka obiektywnym kryterium tego czy okaz jest dobry.
Nie moge sie z tym w pelni zgodzic. Co to znaczy obiektywnie dobry? Cena
mineralu jest wyznacznikiem popytu i podazy, a nie kryterium
obiektywnosci. Mineral wart jest tyle ile ktos jest sklonny za niego
zaplacic. Owszem mozna zauwazyc korelacje pomiedzy okazami ladnymi,
estetycznymi, spelniajacymi kryteria (ktore byly podane przez Tomka na
liscie) dobrych okazow, a ich cena, ale cena to nie jest kryterium
obiektywne, bowiem oprocz parametrow fizycznych okazu, uwzglednia przede
wszystkim czestosc wystepowania okazu.
Wlasnie charakterystyka fizyczna okazu jest IMHO kryterium obiektywnym -
jesli jednak okaz jest pospolity to pomimo wzorcowej charakterystyki
obiektywnej bedzie wzglednie tani, a wiec zdaniem Tomka nie bedzie okazem
dobrej klasy, zatem cena to kryterium subiektywne dobroci okazu, a nie
obiektywne.
Np. te okazy Grzegorza, ktorymi zachwycal sie Jacek:
http://lists.man.lodz.pl/pipermail/mineraly/2007/08/0266.html
nie beda dla "prawdziwych" kolekcjonerow okazami dobrej klasy, gdyz sa
pospolite.
Z calej zatem charakterystyki okazow dobrej klasy jaka przedstawil Tomek:
http://lists.man.lodz.pl/pipermail/mineraly/2007/08/0047.html
najwazniejszym dla koneserow jest ten parametr, ktory zostal w tej
charakterystyce bezposrednio w ogole pominiety, czyli cena.
Chociaz jest to kryterium calkiem naturalne i jest zrozumiale, ze
"prawdziwi" kolekcjonerzy, kolekcjonerzy-koneserzy nim wlasnie beda sie
kierowac, no bo ile mozna gromadzic dobrych, ale pospolitych (i przez to
tanich) okazow, to jednak jest to smutne, ze losy dobrych obiektywnie
(czyli pod wzgledem parametrow fizycznych, a wiec rowniez estetycznych),
choc pospolitych okazow sa z gory skazane na smietnik, gdyz dla koneserow
jest to "zlom", pomimo ze jedyna wada takich okazow jest tylko to, ze
przyroda wyprodukowala ich wzglednie duzo, a poza tym sa niemal
doskonale.
Wyglada to tak, jakby koneserzy mieli za zle naturze, ze natura stworzyla
zbyt duzo ladnych okazow danego mineralu.

Moim zdaniem to ze jakies okazy sa rzadkie czyni z nich okazy drogocenne
(przynajmniej w znaczeniu finansowym), ale to nie znaczy ze okazy
pospolite nie sa dobre, sa dobre tylko nie sa drogocenne.
Utozsamianie drogocennosci okazu z obiektywnymi kryteriami fizycznymi
okazu prowadzi na manowce w przypadku okazow pospolitych, dlatego nie
nalezy moim zdaniem takiego utozsamiania stosowac. Okaz rzadki moze byc
drogocenny, pomimo ze obiektywnie ustepuje innym mineralom, ktore
jednakze sa pospolite, a wiec nie sa drogocenne. Okazy obiektywnie dobre,
ale pospolite to IMHO nie jest "zlom" (jak widza je koneserzy), jedyna
bowiem ich wada jest to ze nie sa drogocenne, natomiast spelniaja niemal
wszystkie inne kryteria wysokiej klasy okazow (w szczegolnosci kryteria
fizyczne, a wiec i estetyczne), szkoda wiec aby ulegly zniszczeniu,
stanowia bowiem swego rodzaju pomniki przyrody, a jednak
prawdopowobienstwo ich zniszczenia jest duze, gdyz nie sa drogocenne pod
wzgledem finansowym. Jak temu zaradzic skoro nawet wiekszosc muzeow nie
chce okazow niedrogocennych?

Ciekawe ilu sposorod koneserow przestalo kolekcjonowac okazy ze wzgledow
estetycznych, a zaczelo to robic jako lokate kapitalu? Niektore bowiem
bardzo rzadkie okazy nie sa wcale takie "ach i och" pod wzgledem
parametrow fizycznych (a wiec i estetyki), ale cene maja wysoka, bo sa
rzadkie.
Chyba nawet mozna tak zakwalifikowac wzmiankowane tu okazy strzegomskich
chabazytow.

Nie wiem kiedy Tomek stal sie koneserem okazow rzadkich i przez to
drogocennych. Nie wiem kiedy stwierdzil, ze ta taniocha nawet jesli
ladna, nie jest "dobra", bo pospolita i latwa do nabycia, ale sadze, ze u
kazdego zaczynalo sie od okazow pospolitych, taka jest naturalna kolej
rzeczy, raczej nie mozna stac sie koneserem okazow rzadkich od razu.

Przynajmniej niektorzy kolekcjonerzy beda mieli od czego zaczac, skoro
ladne okazy sa takie tanie, inaczej w ogole nie mieliby w swoich
kolekcjach ladnych okazow.

Do tego zas, zeby stac sie koneserem i poszukiwaczem mineralow
drogocennych oprocz wiedzy o mineralach potrzebna jest przede wszystkim
wiedza co i za ile mozna kupic na miedzynarodowych gieldach. Co jest
rzadkie i dzieki temu drogocenne. Potrzebne jest "opatrzenie" jak to ujal
Tomek. Wtedy wiadomo co jest pospolite, a co nie, co tanie, a co drogie.
Ot i cala tajemnica bycia "prawdziwym" kolekcjonerem, kolekcjonerem
koneserem.

Sadze tez, ze co innego kolekcjonowanie, a co innego poszukiwanie. O ile
mozna nabyc tanio ladne pospolite okazy, o tyle nie jest latwo samemu
takie zdobyc do swojej kolekcji (nie droga kupna lecz wlasnorecznego
znalezienia), a niektorzy nie chca kupowac tylko zdobywac wlasnorecznie i
wtedy subiektywna skala wartosci mineralow w kolekcji sila rzeczy dla
takiego kolekcjonera nie moze byc taka sama jak u kolekcjonera, ktory
kupuje, choc oczywiscie jak bylo to juz tutaj dyskutowane, takie mineraly
poniewaz nie sa drogocenne (pod wzgledem finansowym), sa obarczone
wiekszym prawdopoobienstwem tego, ze ostatecznie znajda sie na smietniku,
niestety.
Czy jest zatem w ogole sens kolekcjonowac? Moze wystarczy jedynie
obfotografowac lub sfilmowac dany okaz i tyle. Bo sam okaz i tak ulegnie
wczesniej czy pozniej zniszczeniu, a fotografie lub film zajma znacznie
mniej miejsca, choc przyjemnosci w ich ogladaniu dla ich
posiadacza/znalazcy pewnie bedzie nieco mniej niz z ogladania i dotykania
oryginalu? ;)

ak
Received on Tue Aug 28 16:25:33 2007