Re: rozkład termiczny wody

Witaj krzysztof,

W Twoim liście datowanym 24 marca 2011 (19:17:39) można przeczytać:

>> Temat nie jest nowy. Te prace z Niklem pochodza jeszcze z czasow III
>> rzeszy. Dzis sa lepsze materialy, duzo lepsze choc dalej niedoskonale.
>> Sprobuj znalezc w jakiej sieci uczelnianej albo z google scholar, jak nie
>> Masz dojscia to Ci cos tam moge poszukac ale niestety nie moge poswiecic
>> temu duzo czasu.
>>
>> Pozdrawiam serdecznie,
>> MdG
>>

kk> Drążę temat na "kilku frontach" więc sądzę że coś znajdę. O google scholar
kk> nie pomyslalem - popatrzę tam. Wlasciwie nie potrzebuję wielu informacji -
kk> tylko konkretnego potwierdzenia, że taka reakcja jest możliwa na metalach,
kk> ale bez redukcji. Domyślam się że temat stary, ale jakoś dziwnie mało
kk> informacji w sieci.
kk> dzięki za propozycję pomocy - póki co poszukam jeszcze sam
kk> pozdrawiam
kk> KK

Śmiem wątpić w możliwość bezpośredniej pirolizy wody w sensownych
warunkach. Powody:
1. wyższe niż dla węglowodorów energie potrzebne do zerwania wiązań -
http://en.wikipedia.org/wiki/Bond_dissociation_energy
 czyli będzie potrzebna wyższa temperatura.

2. niekorzystny układ energi wiązań. Wiązanie O-H jest trwalsze od
wiązania H-H
http://en.wikipedia.org/wiki/Bond_dissociation_energy
 - czyli jeżeli doprowadzi się do zerwania wiązań O-H otrzymamy
 mieszaninę bardzo wysoko reaktywnych rodników O i H.

 Tu podają tempertaurę w której zachodzi piroliza wody: 4 tys C.
 http://www.oecd-nea.org/science/hydro/iem3/papers/18_A_Terada_JAEA.pdf

Jaki materiał wytrzyma kontakt z rodnikami tlenu/wodoru w temperaturze kliku
 tys. stopni?

Jak je rozseparować? jak zapobiec ich ponownej reakcji? Każdy chemik
chyba widział co się dzieje po zbliżeniu ognia do mieszniny wodoru i
tlenu...

 http://www.oecd-nea.org/science/hydro/iem3/papers/18_A_Terada_JAEA.pdf
 w tym artykule opisany jest proces prowadzący do pirolizy wody. Uruchomiona została
 nawet instalacja pilotażowa.

 Użyte reakcje:
 2H2SO4 -> 2H20 + 2SO2 + O2 (temperatura 900C - endotermiczna)
 I2 + SO2 + 2H20 -> H2SO4 + 2HI (egoztermiczna)
 oraz
 2HI -> H2 + I2 (egzotermiczna 400C)

  czyli sumarycznie mamy pirolizę wody.

Jak widać łatwiej przeprowadzic pirolizę kwasu siarkowego. Dodatkowo w
ten sposób uzyskali rozseparowanie tlenu i wodoru.

Dodam, że kraking węglowodorów prowadzi się w temperaturach ~400C pod
wysokim ciśnieniem - ale nie prowadzi on do produkowania wolnych
pierwiastków, a głównie innych weglowodorów i węgla.

Na niklu Raneya lub platynie robiony jest hydrokraking (kraking przy udziale
gazowego wodoru) w temp ~300C - (proces ten mogł być wykorzystywany do
produkcji benzyny syntetycznej przez niemców)

Przy okazji: chętnie zobaczyłbym wiarygodny artykuł opisujący pirolizę
wody na niklu Raneya w niskiej teperaturze zrobioną przez Niemców.

pozdrawiam
Zbyszek Walasek

-- 
Pozdrowienia,
 Zbyszek                            mailto:walasek@onet.eu