Re: Fw: SN1,SN2...

Nie dalej jak 01/23/2004 05:07 PM, Rafał Wróbel napisał:
>> > A nie przypadkiem atak pary elektronów pi na wodór w chlorowodorze,
>> > sciągnięcie wiązania sigma w H-Cl na chlor z powstaniem Cl-
>> > przy czym dostajemy protonowany alkohol ?
>> > Tzn. 1) protonowanie alkoholu
>> > 2) odejście wody w alkoholu ...
>> > (reszta w McMurrym)

> ale przeciez Panu Wojtkowi chodzilo o reakcje addycji etylenu i
chlorowodoru
> ktora blednie przypisalem
> reakcji substytucji.
>
> Po zatym Ty mowisz teraz o alkoholu a mysmy wtedy rozmawiali o etylenie i o
> wiazaniu Pi.
>

Troche namieszalem.
Pan Wojtek napisal o ataku elektronow pi na chlor w HCl,
co nie jest zbyt możliwe. Atak nastepuje na wodor z WYTWORZENIEM
WIAZANIA H-atom_przy_ktorym_byly_elektrony_atakujace, a chlor
musi sciagnac wiazanie H-Cl z utworzeniem Cl- i otrzymaniem
protonowanego atomu na ktorym (przy ktorym) byly elektrony
atakujace wodor.
Przyklad:
etylen (propylen) [etan(propan)] ma elektrony pi w wiazaniu C=C,
ktore atakuja H w H-Cl ,
Cl sciaga pare e- w wiazaniu H-Cl i powstaje Cl- ,
a H+ przylaczony zostaje do jednego z atomow wegla , ktore
wczesniej tworzyly wiazanie podwojne; zatem tworzy sie
karbokation. Dla propylenu są mozliwe 2 karbokationy
I lub II rzędowy . II rzędowy jest trwalszy, wiec następuje
przegrupowanie karbokationu I rzędowego do drugorzędowego.
Etylen daje tylko I rzędowy karbokation.
Potem następuje atak przeciwjonu , czyli Cl- , na karbokation
z utworzeniem dla etylenu - chlorku etylu, dla propylenu
1-chloropropanu (mniej) i 2-chloropropanu (wiecej).
Praktycznie 1-chloropropanu sie nie obserwuje w tej reakcji,
ale śladowe ilości mogą powstać!

Przepraszam za dopisanie tam alkoholu.
W metanolu NIE MA e- pi !! Są tylko niewiążące pary e- typu p
na atomie tlenu w grupie -OH, które mogą reagować w reakcjach substytucji.
Jak by się o tym prof. Krompiec dowiedział ...

Pierwszy atak w addycji i SN1 jest od pary elektronów:
dla addycji - wiązania podwójnego (elektrony pi), dla SN1 -
wolnej (niewiążącej) pary e- (elektrony p) na atomie (np tlenu,
(w -OH), azotu (w -NH2) etc) , który te elektrony posiada,
przy czym atom ten znajduje się w grupie opuszczającej.
Atak ten jest na atom w cząsteczce H-Z.
Atakowany jest zazwyczaj atom wodoru w H-Z,
(stąd mój protest po wypowiedzi pana Wojtka Szczepankiewicza),
gdzie Z jest atomem lub grupą, która podstawia grupę odchodzącą
w pierwotnym związku.
Atak na H powoduje ściągnięcie wiązania H-Z na grupę/atom Z z
utworzeniem Z- a H+ (wodór pozbawiony elektronu , czyli H+ =
  = *proton + jakiś nośnik protonu!!*) z H-Z
przyłącza się do atomu od którego pochodził atak pary e-.
Dla reakcji addycji tworzy się karbokation , dla SN1 wpierw tworzy się
związek ze sprotonowaną grupą odchodzącą , następnie grupa ta odłącza
się od atomu węgla "zostawiając mu" ładunek dodatni - czyli tworzy się
karbokation i dostajemy grupę odchodzącą niezwiązaną już z atomem C.
Karbokationy się przegrupowują do bardziej stabilnego; na końcu jest
atak przeciwjonu Z- (powstałego w pierwszej reakcji) na karbokation ,
z utworzeniam wiązania C-Z.

Dla mnie mechanizmy te są "troszeczkę podobne" (przy uwzględnieniu
pewnych szczegółów - odejście grupy odchodącej z przeniesieniem
ładunku dodatniego na węgiel w SN1) stąd wpisanie alkoholu.
Problem w tym że dla metanolu przeważa SN2 a nie SN1 !!
A SN2 to już zupełnie inny mechanizm - nie tworzy się żaden
karbokation.

> A to co napisales juz jest pod adresem
> http://znik.wbc.lublin.pl/~ak/rozne/SN1_bis.gif
>

Rysunek zawiera pewien błąd - atak następuje *OD* niewiążącej
pary elektronowej tlenu w -OH *NA* wodór w H-Cl , a nie odwrotnie.
Zatem strzałka powinna być zaznaczona tak - początek strzałki
przy parze e- na tlenie w -OH, koniec strzałki (grot) na atomie
wodoru w H-Cl . Powinna być też strzałka pokazująca ściągniecie
pary elektronowej wiązania H-Cl na chlor z powstaniem Cl- , żeby
wodór nie był dwuwiązalny (dwuwartościowy).

Krzysiek Jakubiec

-- 
"Czas nas uczy pogody" S. Soyka