Autor: Tomasz Plucinski (tomek_at_sun1.chem.univ.gda.pl)
Data: Tue 17 Dec 1996 - 12:22:57 MET

• Następna wiadomość: Janusz Dzielendziak: "fioletowe swiatelko"
• Poprzednia wiadomość: Karol Pilorz: "szukam zyciorysu Adolfa Ficka (1829-1901), tego od dyfuzji"

On Mon, 4 Nov 1996, Tomasz Plucinski wrote:

> 
> > Zaczalem od niedawna czytac Liste, poczawszy od Archiwum. Chce dolaczyc 
> > sie do tamtej, dawnej korespondencji. Moze jeszcze nie jest 
> > zdeaktualizowana i kogos zainteresuje.
> 

• o przypadku suszenia eteru - w SUSZARCE,
• o pocieraniu probowki bagietka w celu zapoczatkowania krystalizacji - z ZEWNATRZ,
• o sformulowaniu, ze metale sa doskonale KOWALENTNE.

Rozmowy takie nalezy uznac za malo ambitne. chociazby z powodu niewyczerpanej inwencji studenckiej...

O wiele bardziej interesujace moga byc "popisy" moich niektorych P.T. Kolegow.

• czasami widze naczynie z JEDNORODNYM roztworem, pozostawione na noc z dzialajacym mieszadlem magnetycznym. Jedynym rozsadnym wytlumaczeniem moze byc tu intencja zastosowania swoistej "aktywacji mechanicznej". Wszak wirujaca "kaczka" potraca czasteczki roztworu...
• nagminne jest stosowanie nadzwyczajnych srodkow ostroznosci (maska na twarz, rekawice) podczas podlaczania szklanych naczyn do prozniowej pompy olejowej (0,001 mm Hg). Byloby to zrozumiale, gdyby nie to, ze te same osoby pracuja z proznia pompki wodnej (20 mm Hg) bez ZADNYCH zabezpieczen. Proby tlumaczenia, ze o zagrozeniu decyduje nie cisnienie (proznia) wewnatrz naczynia, ale ROZNICA cisnien wewnatrz i zewnatrz naczynia - a ta roznica jest w obu przypadkach (z dokladnoscia do 3-4%) praktycznie taka sama - sa zupelnie nieskuteczne. To jedna z tych rzeczy, ktorych wytlumaczyc po prostu sie nie da!
• swoisty moj podziw budzi zawsze starannosc, z jaka niektorzy susza lotne rozpuszczalniki: eter sodem lub chlorek metylenu chlorkiem wapnia. Po wysuszeniu trzeba oczywiscie sredek suszacy odsaczyc. Najwygodniej zrobic to stosujac duzy saczek karbowany w duzym lejku. To nic, ze po paru minutach pokrywa sie on z zewnatrz "koronka" szronu osiadajacego na lodowatej - na skutek gwaltownego parowania rozpuszczalnika - powierzchni saczka! Wazne jest czyste sumienie: przeciez rozpuszczalnik BYL dokladnie wysuszony!
• moze to drobiazg, ale diabli mnie biora, gdy nagminnie slysze przekrecany termin "LABOLATORIUM". Proponuje pojsc o krok dalej i uzywac formy "labolatolium!". To bylby pewien komplet: "spirytus ratyfikowany, metale kowalentne, cefalon, trojlebus". Niedawno doszedlem, skad wziela sie nazwa "TRIOSIARCZAN". En-a-dwa-es-dwa-O-TRZY. Trzy "O", to "trio!"

-Swiatek naukowy procz tego lubuje sie w "uczonym" belkocie w
rodzaju: "sfinalizujemy eksperyment, ktory ewidentnie zweryfikuje nasze antycypacje!". Te sklonnosc wytknieto mi zreszta niedawno, stad wiec pewnie moje uczulenie gorliwego neofity... Widzialem w jednym z czasopiosm prace: "Analiza zakresu znaczeniowego tresci pojeciowych w programach nauczania chemii". To prawie jak poezja...

-Z dawnym (i nie tylko) nazewnictwem zwiazanych jest sporo ciekawostek.
Zargonowy "zagzajer" - to znieksztalcony niemiecki "Salzsaure" (kwas solny), strzelanie z "kalafiorka" - to zastosowanie chloranu potasu. W alchemicznych jeszcze czasach, produkt destylacji nazywany byl "duchem". Stad dzisiejszy "spirytus" (do dzis w aptece: "Spiritus vini"). Inna nazwa destylatu, to "wyskok". Stad zreszta "napoje wyskokowe". (ta dygresja - z powodu nadchodzacych Swiat). Byl jeszcze jeden produkt suchej destylacji resztek zwierzecych: weglan amonu, malowniczo nazywany kiedys "wyskokiem rogu jeleniego". To dziwactwo przetrwalo podobno do dzis w Niemczech. Tzw. "amoniak" do pieczenia, jest w obrocie pod nazwa "Hirschhornsalze".

Zwiazany jest z tym wszystkim powazniejszy problem, ktory chcialbym kiedys postawic pod dyskusje-sondaz: problem sensownosci zmian w zalecanym nazewnictwie chemicznym i konsekwencji takich zmian.

Na koniec, mam prozaiczne pytanie: co to wlasciwie jest "skrobia rozpuszczalna", oraz ewentualnie - jak sie ja produkuje?

z najlepszymi zyczeniami Swiatecznymi - Tomasz Plucinski

• Następna wiadomość: Janusz Dzielendziak: "fioletowe swiatelko"
• Poprzednia wiadomość: Karol Pilorz: "szukam zyciorysu Adolfa Ficka (1829-1901), tego od dyfuzji"

To archiwum zostało wygenerowane przez hypermail 2.1.7 : Thu 08 May 2003 - 14:24:24 MET DST