Ogarnięcie instalacji softu w dużej sieci

Zajmuje się aktualnie zoptymalizowaniem sposobu instalacji softu w dużej sieci
(może nie tak dużej ~500 maszyn).

Do tej pory odbywało się to tak, że szedł informatyk i instalował. :) Co jest
trochę bez sensu ale tak to działało.

Rozwiązanie, które tworzę to po prostu repozytorium plików. Jest jeden udział
sieciowy, po którym pisać mogą jedynie wybrani admini, standardowo montowany do
użycia jest jako X: (w kontekście administratora, więc nie kłóci się to w żaden
sposób z możliwymi montowaniami użytkownika) i potem są katalogi:

\installs\ - tu leżą pliki instalacyjne każdej aplikacji w wydzielonych
katalogach.

\parts\ - tu leżą skrypty wyzwalające bezobsługową instalację aktualnej wersji,
np. firefox.cmd, acroread.cmd, 7zip.cmd, office2003.cmd itp. Niestety tak
trzeba bo przeróżne instalatory łykają zupełnie przeróżne zestawy
przełączników, skryptów konfiguracyjnych itp. - więc trzeba każdą aplikację
przetestować i ogarnąć oddzielnie niestety.

\sets\ - tu leżą skrypty wyzwalające zestawy instalacji (skrypty z \parts\) dla
poszczególnych działów (nie wszyscy wszystkiego potrzebują na stanowiskach).

No i w miarę to się sprawdza. Tzn. idzie dyżurny o stanowiska i odpala
odpowiedni set jako admin i wszystko się instaluje.

Pytania:

Czy to jest sensowna metoda? Na razie instalacje odbywają się, jak to opisałem,
ręcznie. Ale migrujemy na SMS.

Czy taka metoda jest OK aby potem jej użyć wewnątrz środowiska SMS czy nie?

Wszystkie skrypty mają bezpośrednie odwołania do literki X: - w sumie to
wtórne, ale działa, należy jakoś inaczej?

Może istnieje jakaś totalnie inna, lepsza metoda podejścia do tego problemu?

-- 
    +                                 '                      .-.     .
                               ,                         *    ) )
  http://kosmosik.net/                     .           .     '-'  . kK