RadoslawF pisze:
> ZÅ‚odzieja definiuje kodeks karny i nie widzÄ™ powodu dla
> zmiany tej definicji.
Bzdura, kodeks karny nie jest wyrocznią. a ty zachęcaniem do
złodziejstwa nazywajac to nie złodziejstwem jestes szkodnikiem i
staropolskim "zło-dziejem"
Rodzimy przymiotnik zły będący kontynuantem prasłowiańskiej formy *zъlъ
często stawał się podstawą słowotwórczą wyrazów złożonych. Przykładem
takiego złożenia jest interesujący nas rzeczownik złodziej (*zъlъ-dĕjъ).
Drugi człon jego budowy – dziej też ma ogólnosłowiański charakter, a
jego obecność w języku polskim poświadczają chociażby takie leksemy jak
czarodziej, kołodziej czy staropolski wyraz bartodziej (‘zajmujący się
ulami’). Słowo złodziej początkowo wskazywało na osobę, która czyni źle,
a więc było synonimiczne wobec wyrazu złoczyńca. Od XIV wieku, jak pisze
A. Brückner, sens omawianego leksemu wzbogacony zostaje o znaczenie –
‘ten, który kradnie’ (Słownik etymologiczny języka polskiego). Obok
wyrazu złodziej w polskich tekstach odnaleźć można również takie formy
wyrazowe jak: złodziejca, złodziec (Słownik staropolski), złodziejek,
złodziejczyk, złodziejaszek (S. B. Linde Słownik języka polskiego).
Interesujące jest także słowo nazywające więzienie dla złodziei,
złoczyńców, łotrów – złodziejarnia (tamże). Zmianę znaczeniową leksemu
złodziej bardzo dobrze ilustrują definicje słownikowe jego sensów.
Słownik staropolski podaje, iż złodziej to po pierwsze ‘łotr,
przestępca, złoczyńca’, a dopiero po drugie ‘ten, kto kradnie, grabi’.
Współczesne słowniki języka polskiego znaczenie tego rzeczownika ujmują
zwykle jako określenie ‘tego, kto kradnie; tego, kto dopuścił się
kradzieży’ (Słownik języka polskiego pod red. M. Szymczaka). Wyrazowi
złodziej o znaczeniu ‘ten, kto czyni zło’ przeciwstawiany był leksem
dobrodziej, czyli ‘ten, kto czyni dobro’. Antonimię tych słów ilustruje
przykład podany przez Lindego: Pókiś mi dobrze czynił zwałem
dobrodziejem, jakeś mi złość wyrządził, zowię już złodziejem. A.
Bańkowski podkreśla rodzime pochodzenie składowych członów słów
dobro-dziej : zło-dziej, a ze względów semantycznych zalicza te wyrazy
do przekładowych terminów religijnych, por. łac. bene-factor :
male-factor, bene-ficus : male-ficus; gr. agatho-poiós : kako-poiós,
agatho-ergós : kako-ergós (Etymologiczny słownik języka polskiego, t. 2).
-- Portal edukacyjny o inwestowaniu - http://www.inwestowanie.org.pl/Received on Thu Jun 5 09:30:08 2008
To archiwum zosta³o wygenerowane przez hypermail 2.1.8 : Thu 05 Jun 2008 - 09:51:02 MET DST