On 2012-03-20 09:39, Tomasz Pluciński wrote:
> Tak. To podobno jedyny przypadek substancji której widmo oscylacyjne
> sięga z podczerwieni - w zakres widzialny. I aby za barwę w zakresie
> widzialnym odpwiedzialne były zmiany stanów nie-elektronowych. "ogon
> pasma" jest tu bardzo mało intensywny, ale sięga w zakres czerwieni.
> Prawdopodobnie w jakimś stopniu za to dziwaczne zachowanie
> odpowiedzialna jest struktura wody z siecią wymiany wiązań wodorowych.
> Mała intensywność sprawia, że widoczne jest to w grubych (kilka
> metrów) warstwach. Dlatego kłopotliwe w demonstracji. Anegdota
> opowiada, że można użyć katalizatora, który tak bardzo wzmaga barwę,
> że widoczne jest to nawet w centymetrowej warstwie.Tym katalizatorem
> jest np Błękit Metylenowy...
> Poważniej, wracając do pytań. Dlaczego w takim razie barwa jezior np w
> górach jest raz niebieska, a raz - szara? Bardzo znacznie zależy to od
> stanu zachmurzenia nieba, stanu przezroczystości atmosfery i kąta
> polaryzacji (kąta do słońca). A sama barwa niebieska wody jest raczej
> marginalna. Raczej lepiej obserwować niebieską barwę na zerwach
> lodowców. Bo efekt uboczny odbicia otoczenia jest minimalny, a widać
> barwę rozproszoną i odjętą po pochłonięciu - "od dołu" Najłatwiej
> dostępny jest bodaj lodowiec Rodanu.
>
> Artykuł o przyczynach niebieskości wody ukazał się wiele lat temu w J
> Chem Educ
> tpuciński
Wiązania wodorowe przesuwają pasma absorpcji w kierunku podczerwieni,
czyli oddalają je od zakresu widzialnego. Braun i Smirnov w ww.
artykule w J Chem Educ sugerują, że hipotetyczna woda bez wiązań
wodorowych powinna mieć barwę intensywniejszą niż rzeczywista.
Dodałem sekcję "Kolor wody" do hasła "Woda" w polskiej Wikipedii
(http://pl.wikipedia.org/wiki/Woda#Kolor_wody). Jest tam też link do
artykułu w J Chem Edu.
Michał
Received on Tue 20 Mar 2012 - 11:11:33 MET
To archiwum zostało wygenerowane przez hypermail 2.2.0 : Tue 20 Mar 2012 - 11:12:00 MET